"Η Πλατεία ήταν γεμάτη με το νόημα που ΄χει κάτι απ΄τις φωτιές".
Στην Κίνα του 1989 η αυθαιρεσία και ο νεποτισμός του καθεστώτος, ο αυταρχισμός και η συγκέντρωση της εξουσίας κινητοποιεί τη μεγάλη μάζα των φοιτητών που διψά για ελευθερία, δημοκρατία, πολιτική ανανέωση.
Οι φοιτητές διαδηλώνουν για να πάψουν να τους θεωρούν οι κυβερνώντες ταραξίες και για να αναγνωριστεί η ύπαρξη του ανεξάρτητου φοιτητικού κινήματος.
Η Πλατεία Τιεν-Αν-Μεν γίνεται γρήγορα η εστία της εξέγερσης. Οι φοιτητές που έχουν αφουγκραστεί τον παλμό της Κινέζικής κοινωνίας συσπειρώνουν στο πλάι τους και τους εργάτες. Όταν κάποια στιγμή οι διαδηλωτές μετριούνται, ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο. Και την ίδια ώρα διαδηλώσεις συγκλονίζουν 200 ακόμα πόλεις.
Σε εκδήλωση συμπαράστασης για τους φοιτητές του Πεκίνου, 1000 περίπου φοιτητές από το Νανκίν (1600 χιλιόμετρα έξω από το Πεκίνο) ξεκινούν πορεία μέχρι την κινέζικη πρωτεύουσα. Στο Πεκίνο 500 φοιτητές πραγματοποιούν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία της επίσημης εφημερίδας του κομμουνιστικού κόμματος "Λαϊκή Ημερησία". Καίγοντας αντίτυπά της, αντιδρούν στον τρόπο τον οποίο αντιμετωπίζονται οι κινητοποιήσεις τους από τα επίσημα μέσα ενημέρωσης.
Στις 20 Μαΐου το καθεστώς αντιδρά σπασμωδικά και επιβάλλει στρατιωτικό νόμο στο Πεκίνο. Παράλληλα διατάζει 300.000 στρατιώτες να κατευθυνθούν προς την Πλατεία.
Η φλόγα, όμως, έχει ανάψει για τα καλά και έτσι μια εξαγριωμένη ανθρωποθάλασσα, από παιδιά κι ηλικιωμένες γυναίκες, περικυκλώνει κυριολεκτικά και ανακόπτει την πορεία των στρατιωτικών μονάδων, τραγουδώντας την κομμουνιστική διεθνή και κάνοντας το σήμα της νίκης.
Η εξέγερση των Κινέζων φοιτητών θα απολογίσει τελικά περί τα 5.000 θύματα ύστερα από την επίθεση του στρατού στις 4 Ιουνίου και θα δικαιώσει τον Κινέζο φοιτητή (ο οποίος θρασύτατα στάθηκε μπροστά από τα τανκς, συγκλονίζοντας την παγκόσμια κοινότητα) και σε μια αποστροφή του λόγου του θα πει:
"Είναι παράδοση σχεδόν του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας με τη βία να καταπνίγει την ελπίδα του λαού".
"Για πρώτη φορά, φοιτητές, διανοούμενοι και απλοί άνθρωποι ξέρουν ότι έχουν το δικαίωμα να κατακρίνουν την κυβέρνηση". Φανγκ Λιζί, Αστροφυσικός, από τους πλέον γνωστούς Κινέζους διαφωνούντες.
"Μόνο όταν η Πλατεία πλημμυρίσει στο αίμα θα ξυπνήσει ο λαός μας σ' ολόκληρη τη χώρα".
Οι φοιτητές διαδηλώνουν για να πάψουν να τους θεωρούν οι κυβερνώντες ταραξίες και για να αναγνωριστεί η ύπαρξη του ανεξάρτητου φοιτητικού κινήματος.
Η Πλατεία Τιεν-Αν-Μεν γίνεται γρήγορα η εστία της εξέγερσης. Οι φοιτητές που έχουν αφουγκραστεί τον παλμό της Κινέζικής κοινωνίας συσπειρώνουν στο πλάι τους και τους εργάτες. Όταν κάποια στιγμή οι διαδηλωτές μετριούνται, ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο. Και την ίδια ώρα διαδηλώσεις συγκλονίζουν 200 ακόμα πόλεις.
Σε εκδήλωση συμπαράστασης για τους φοιτητές του Πεκίνου, 1000 περίπου φοιτητές από το Νανκίν (1600 χιλιόμετρα έξω από το Πεκίνο) ξεκινούν πορεία μέχρι την κινέζικη πρωτεύουσα. Στο Πεκίνο 500 φοιτητές πραγματοποιούν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία της επίσημης εφημερίδας του κομμουνιστικού κόμματος "Λαϊκή Ημερησία". Καίγοντας αντίτυπά της, αντιδρούν στον τρόπο τον οποίο αντιμετωπίζονται οι κινητοποιήσεις τους από τα επίσημα μέσα ενημέρωσης.
Στις 20 Μαΐου το καθεστώς αντιδρά σπασμωδικά και επιβάλλει στρατιωτικό νόμο στο Πεκίνο. Παράλληλα διατάζει 300.000 στρατιώτες να κατευθυνθούν προς την Πλατεία.
Η φλόγα, όμως, έχει ανάψει για τα καλά και έτσι μια εξαγριωμένη ανθρωποθάλασσα, από παιδιά κι ηλικιωμένες γυναίκες, περικυκλώνει κυριολεκτικά και ανακόπτει την πορεία των στρατιωτικών μονάδων, τραγουδώντας την κομμουνιστική διεθνή και κάνοντας το σήμα της νίκης.
Η εξέγερση των Κινέζων φοιτητών θα απολογίσει τελικά περί τα 5.000 θύματα ύστερα από την επίθεση του στρατού στις 4 Ιουνίου και θα δικαιώσει τον Κινέζο φοιτητή (ο οποίος θρασύτατα στάθηκε μπροστά από τα τανκς, συγκλονίζοντας την παγκόσμια κοινότητα) και σε μια αποστροφή του λόγου του θα πει:
"Είναι παράδοση σχεδόν του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας με τη βία να καταπνίγει την ελπίδα του λαού".
"Για πρώτη φορά, φοιτητές, διανοούμενοι και απλοί άνθρωποι ξέρουν ότι έχουν το δικαίωμα να κατακρίνουν την κυβέρνηση". Φανγκ Λιζί, Αστροφυσικός, από τους πλέον γνωστούς Κινέζους διαφωνούντες.
"Μόνο όταν η Πλατεία πλημμυρίσει στο αίμα θα ξυπνήσει ο λαός μας σ' ολόκληρη τη χώρα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου