ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ:Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΙΡΝΕΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΕΝΤΡΩΝ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ...ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΡΓΑ...

Aναξιοποίητα μένουν τα παχυλά ευρωπαϊκά «πακέτα» για τη δημιουργία υποδομών για πρόσφυγες και μετανάστες στη χώρα μας. Περισσότερα από 500.000 ευρώ έχουν διατεθεί για κέντρο υποδοχής προσφύγων και μεταναστών στην Πάτρα που δεν έχει χτιστεί ακόμη και επιπλέον 400.000 ευρώ για ξενώνα στη Λέσβο, έργο που επίσης εκκρεμεί.

Eπιπλέον, παρόλο που η χώρα μας ήταν ανάμεσα στα κράτη-μέλη που επωφελήθηκαν της πρόσθετης στήριξης ύψους 10 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο των έκτακτων μέτρων του Eυρωπαϊκού Tαμείου Προσφύγων το 2008, για την κάλυψη των αναγκών των προσφύγων, δεν έχει εξαντλήσει τις δυνατότητες συγχρηματοδότησης για την αντιμετώπιση του ζητήματος.

Σε πρόσφατη ερώτηση του ευρωβουλευτή Δημήτρη Παπαδημούλη, με αφορμή την πυρκαγιά που είχε εκδηλωθεί σε καταυλισμό Aφγανών μεταναστών και προσφύγων στην Πάτρα, ο αρμόδιος Eπίτροπος κ. Mπαρό είχε απαντήσει πως «τα ετήσια προγράμματα του Eυρωπαϊκού Tαμείου Προσφύγων (ETΠ) 2007 και 2008 για την Eλλάδα προβλέπουν τη χορήγηση χρηματοδοτικής στήριξης υπέρ των κέντρων υποδοχής και των εγκαταστάσεων στέγασης για τους αιτούντες άσυλο.

Για το 2008, η Eπιτροπή έθεσε στη διάθεση της Eλλάδας πρόσθετη συνεισφορά ύψους 505.530 ευρώ, προκειμένου να αυξήσει τη συνολική ικανότητα στέγασης των αιτούντων άσυλο στον καταυλισμό της Πάτρας. Ωστόσο, το ποσό και η μορφή της χρηματοδότησης εξαρτώνται από τα εθνικά ετήσια προγράμματα των κρατών- μελών, δεδομένου ότι η επιλογή των σχεδίων βάσει του ETΠ είναι στην αποκλειστική τους ευθύνη», σημειώνει ο κ. Mπαρό.

Eλλείψει πολιτικής βούλησης και χρημάτων, το πρόβλημα στέγασης και σίτισης μεταναστών και προφύγων παραμένει στον αέρα. Kαι να σκεφτεί κανείς ότι η Eλλάδα έχει υιοθετήσει την οδηγία της EE περί «ελάχιστων απαιτήσεων», η οποία θεσπίζει το ελάχιστο επίπεδο δικαιωμάτων και παροχών που πρέπει να χορηγούνται στους υπηκόους τρίτων χωρών, οι οποίοι χαίρουν διεθνούς προστασίας (καθεστώς πρόσφυγα ή επικουρικής προστασίας).

Ωπως παραδέχεται η Kομισιόν, η Eλλάδα δεν έχει παράσχει συγκεκριμένα στοιχεία που να δείχνουν ότι υπάρχουν στον καταυλισμό της Πάτρας και αλλού υπήκοοι τρίτων χωρών στους οποίους οι ελληνικές Aρχές να έχουν χορηγήσει καθεστώς προστασίας.

Xαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί στη χώρα μας είναι η άρνηση της Nορβηγίας, της Δανίας, της Σουηδίας και της Oλλανδίας να εφαρμόσουν τη διεθνή νομοθεσία για την επαναπροώθηση μεταναστών. Πρόκειται για τις περιπτώσεις των μεταναστών που έρχονται στην Eλλάδα, δίνουν τα αποτυπώματά τους και μετά μεταβαίνουν σε άλλες χώρες της Eυρώπης.

Mε τη βοήθεια της βάσης δεδομένων, όταν οι μετανάστες εντοπίζεται ότι πέρασαν αρχικά από την Eλλάδα, οι χώρες αυτές εκθέτοντάς μας διεθνώς δεν «μας στέλνουν πίσω» τους ξένους, δηλώνοντας δημοσίως ότι «δεν υπάρχει καμία εγγύηση για τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους»....

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ,ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ..
ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ...
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΑΚΡΑΙΩΝ KΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ,ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ;;;

101 ημέρες απεργίας πείνας... Είστε όντως βάρβαροι!

ΕΙΣΤΕ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΚΥΡΙΕ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ!

"Τί χρεία επιχειρημάτων καί αντεγκλήσεων έχουμε κυριε πρωθυπουργέ ;Είστε αποδεδειγμένα πλέον βάρβαροι.
Καί η βαρβαρότητά σας πού αντανακλά τήν όλη δομή και φιλοσοφία της παράταξής σας, βρίσκεται σωριασμένη στην οδό Πατησίων 70 !Αποδείξτε ότι έχουμε άδικο..."
101 ΜΕΡΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ, ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ! 24-5-2009
"Τί ζηταει ο Απεργός Πείνας από την κυβέρνηση. Ποιά είναι η κατάσταση της υγείας του. Πότε θά σταματήσει την Απεργία Πείνας."

101ΗΜΕΡΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ. O ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ:ΑΠΟΚΑΛΥΠΤEI-ΠΡΟΤΕΙΝEI-ΑΙΤEI
"Ο Απεργός Πείνας Θεόδωρος Τενέζος μέ μία επιστολή πρός τόν πρωθυπουργό,παίρνωντας σαν αφορμή το κλείσιμο της Βουλής, τό οποίο οδήγησε σέ παραγραφή οικονομικών εγκλημάτων των πολιτικών,ζητά τά λογικά καί αυτονόητα:Επέκταση τού μέτρου πρός όλους τούς πολίτες, στά πλαίσια λειτουργίας της ισονομίας του κράτους ! "

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ : http://www.stopcartel.org/gr/en.php

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΑΘΩΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ...ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΖΗΜΕΙΩΣΕΙ...

Ομόφωνα αθώο κήρυξε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Κατερίνης τον 21χρονο φοιτητή από τη Θεσσαλονίκη με τα «πράσινα παπούτσια», ο οποίος είχε συλληφθεί και προφυλακιστεί ως ύποπτος επίθεσης με μολότωφ κατά της αστυνομίας, έξω από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της συμπρωτεύουσας, τα χαράματα της 6ης Μαϊου 2007.

Τώρα το κράτος πρέπει να τον αποζημειώσει άμεσα,τόσο για την άκρως παράνομη φυλάκιση του και παραμονή του στις φυλακές για 50 ημέρες...όσο και για τον στιγματισμό του.

46 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Από το «τρίκυκλο»... στα τανκς!

Σύντομο Βιογραφικό
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε το 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες και κατείχε για 23 χρόνια (ως το 1959) το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με επίδοση 7,37 μ. Στην διάρκεια της κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες, διαθέτοντας τα έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής - Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Παντρευτηκε την Δήμητρα Μπαταργιά με την οποία απέκτησε δυο γιούς τον Θοδωρή και τον Γρηγόρη.

Στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 εκλέχτηκε βουλευτής Πειραιά συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Στις 21 Απριλίου 1963 αψηφώντας σχετική απαγόρευση της αστυνομίας, πραγματοποίησε την 1η Μαραθώνια πορεία Ειρήνης. Βάδισε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μόνος του, εν μέσω απειλών, πριν τελικά συλληφθεί και κρατηθεί για μερικές ώρες.

Αμέσως μετά μετέβη στο Λονδίνο για να συμπαρασταθεί στους Έλληνες και Εγγλέζους διαδηλωτές που ζητούσαν την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο μετέπειτα βουλευτής του ΚΚΕ Αμπατιέλος. Στόχος των διαδηλωτών ήταν η βασίλισσα Φρειδερίκη, η οποία βρισκόταν στην αγγλική πρωτεύουσα προκειμένου να παραστεί σε βασιλικούς γάμους. Σχεδόν ένα μήνα μετά, στις 22 Μαΐου, καθώς εξερχόταν από συγκέντρωση για την ειρήνη και τον πυρηνικό αφοπλισμό στη Θεσσαλονίκη, δέχτηκε δολοφονική επίθεση από παρακρατικούς. Τραυματίστηκε βαριά και υπέκυψε στα τραύματά του λίγες μέρες μετά.

Η δολοφονία
Το βράδυ της 22 Μαΐου 1963 ο Λαμπράκης μίλησε σε εκδήλωση που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη η «Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Πριν ακόμα η εκδήλωση ξεκινήσει, πλήθος παρακρατικών και αστυνομικών με πολιτικά είχαν καταλάβει τα γειτονικά πεζοδρόμια, κραυγάζοντας συνθήματα και προπηλακίζοντας όσους προσέρχονταν στην αίθουσα για να πάρουν μέρος σε αυτή. Άλλοι αστυνομικοί, ένστολοι, αν και παρόντες σε μεγάλο αριθμό δεν λάμβαναν κανένα μέτρο για την απώθηση των παρακρατικών, παρά τις διαμαρτυρίες των οργανωτών και του ίδιου του Λαμπράκη, ενός μέλους δηλαδή του ελληνικού κοινοβουλίου. Μάλιστα, ένας παρακρατικός κατόρθωσε να χτυπήσει το Λαμπράκη στο κεφάλι με ρόπαλο κατά την είσοδό του στην αίθουσα της εκδήλωσης, τραυματίζοντάς τον ελαφρά. Σοβαρά, αντίθετα, τραυματίστηκε από τους ανεξέλεγκτους διαδηλωτές ο έτερος παρών αριστερός βουλευτής, Γιώργος Τσαρουχάς.

Με την ολοκλήρωση της εκδήλωσης, ο Λαμπράκης εγκατέλειψε την αίθουσα με πρόθεση να κατευθυνθεί σε κοντινό ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει. Τον ακολούθησαν μόνο δύο σύντροφοί του, καθώς η αστυνομία απέκλεισε το κοινό της εκδήλωσης στο εσωτερικό της αίθουσας, απαγορεύοντας προσωρινά την έξοδο. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, και παρά το γεγονός ότι η αστυνομία είχε αποκλείσει όλους τους δρόμους, ένα τρίκυκλο εμφανίστηκε από το πουθενά, πλησίασε το Λαμπράκη με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τον έριξε στο έδαφος. Κανείς αστυνομικός δεν κινήθηκε για να εμποδίσει το τρίκυκλο πριν το χτύπημα, να συλλάβει τον οδηγό του μετά, ή ακόμα και να βοηθήσει τον αιμόφυρτο Λαμπράκη. Όπως αποδείχτηκε, το θύμα είχε δεχτεί ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι από μεταλλικό αντικείμενο.

Το πιθανότερο είναι ότι οι δράστες της επίθεσης θα είχαν διαφύγει ανενόχλητοι, αν ένας παριστάμενος Θεσσαλονικιός, ο πλασιέ Μανόλης Χατζηαποστόλου (με το παρατσούκλι «Τίγρης») δεν είχε πηδήσει αστραπιαία στην καρότσα του τρίκυκλου. Για ένα περίπου χιλιόμετρο το τρίκυκλο έτρεχε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης χωρίς κανένα αστυνομικό ή άλλο όχημα να το καταδιώκει. Ο Χατζηαποστόλου εξουδετέρωσε μετά από σκληρή πάλη το μοναδικό επιβάτη της καρότσας, Μανόλη Εμμανουηλίδη (ήταν αυτός που είχε καταφέρει το θανατηφόρο χτύπημα στο Λαμπράκη) και κατόπιν υποχρέωσε τον οδηγό Σπύρο Γκοτζαμάνη να σταματήσει. Ακολούθησε νέα πάλη αυτή τη φορά ανάμεσα στον Χατζηαποστόλου και τον Γκοτζαμάνη, έως ότου εμφανίστηκε ένας απλός αστυνομικός, ο οποίος μη γνωρίζοντας όσα είχαν προηγηθεί, συνέλαβε τον Γκοτζαμάνη κατόπιν υποδείξεων των περαστικών. Ο Λαμπράκης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε κωματώδη κατάσταση από την οποία δεν εξήλθε ποτέ. Πέθανε τέσσερις μέρες αργότερα.

Ανακρίσεις

Το χτύπημα κατά του Λαμπράκη προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου πολιτική κρίση, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και το σύνολο του κεντρώου και αριστερού Τύπου να κάνουν λόγο από την πρώτη στιγμή για οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας. Η επίσημη αστυνομική εκδοχή αντίθετα, ήταν ότι επρόκειτο για τροχαίο ατύχημα και αυτήν υιοθέτησε αρχικά και η κυβέρνηση της χώρας. Το κλίμα ήταν τεταμένο και την κηδεία του Λαμπράκη στην Αθήνα παρακολούθησε πλήθος 500.000 ανθρώπων, φωνάζοντας συνθήματα κατά της δολοφονίας.

Ήδη, στη Θεσσαλονίκη είχαν ξεκινήσει οι ανακρίσεις για το «ατύχημα», από τον ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη και τον εισαγγελέα Δημήτριο Παπαντωνίου, υπό τη γενική εποπτεία του εισαγγελέα εφετών Παύλου Δελαπόρτα. Αργότερα ο Παπαντωνίου αντικαταστάθηκε από τον εισαγγελέα Στυλιανό Μπούτη. Αν και η ηγεσία της Xωροφυλακής Θεσσαλονίκης έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποκρύψει κρίσιμα στοιχεία και να εκφοβίσει τους μάρτυρες, η ανακριτική ομάδα (παρά τις απροκάλυπτες παρεμβάσεις και πιέσεις που δέχτηκε από τον τότε εισαγγελέα Αρείου Πάγου και μετέπειτα -το 1967- πρωθυπουργό της χούντας Κωνσταντίνο Κόλλια) κατόρθωσε να στοιχειοθετήσει ότι επρόκειτο για προμελετημένο έγκλημα και να αποκαλύψει τους ηθικούς αυτουργούς του. Έτσι, τους Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη ακολούθησαν τρανταχτά ονόματα της πανίσχυρης χωροφυλακής Θεσσαλονίκης, όπως οι Κωνσταντίνος Μήτσου, επιθεωρητής Βορείου Ελλάδος, Ευθύμιος Καμουτσής, διευθυντής αστυνομίας, Κωνσταντίνος Δόλκας και άλλοι οι οποίοι παραπέμφθηκαν για παράβαση καθήκοντος. Στους ηθικούς αυτουργούς συμπεριλαμβανόταν ο δοσίλογος Ξενοφών (Φον) Γιοσμάς, πρόεδρος της παρακρατικής οργάνωσης, μέλος της οποίας ήταν ο Γκοτζαμάνης και ο υπομοίραρχος Εμμανουήλ Καπελώνης, διοικητής του αστυνομικού τμήματος Τούμπας. Στο απυρόβλητο της δικαιοσύνης έμεινε ο υπομοίραρχος της Ασφάλειας Δημήτριος Κατσούλης, του τμήματος «Δίωξης Κομμουνιστών» ο οποίος την ημέρα του εγκλήματος (σύμφωνα με μαρτυρία του Εμμανουηλίδη και άλλων) είχε μιλήσει σε συγκέντρωση παρακρατικών στο 5ο Αστυνομικό Τμήμα Θεσσαλονίκης, δίνοντας οδηγίες για την «αντισυγκέντρωση» και τονίζοντας ότι «απόψε στόχος μας είναι ο Λαμπράκης».

Σημαντικό ρόλο στις αποκαλύψεις έπαιξε και η μαχητική έρευνα και αρθρογραφία τριών δημοσιογράφων που είχαν ανέβει στη Θεσσαλονίκη για να καλύψουν το θέμα: Του Γιώργου Ρωμαίου του Βήματος (μετέπειτα υπουργού του ΠΑΣΟΚ), Γιάννη Βούλτεψη της Αυγής και Δημήτρη Μπέρτσου (της τότε μεγάλης σε κυκλοφορία Ελευθερίας των Αθηνών).

Πολιτικές επιπτώσεις

Η κατακραυγή για τη δολοφονία Λαμπράκη και τις αποκαλύψεις για την άμεση εμπλοκή της αστυνομίας, ήταν τόσο μεγάλη που οδήγησε σε παραίτηση της κυβέρνησης Καραμανλή μέσα σε λιγότερο από τρεις βδομάδες από το έγκλημα (11 Ιουνίου 1963). Σχηματίστηκε άμεσα νέα κυβέρνηση της ΕΡΕ υπό τον Παναγιώτη Πιπινέλη, μετέπειτα υπουργό εξωτερικών της χούντας. Το Σεπτέμβριο ο ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης σε συμφωνία με τον εισαγγελέα Δελαπόρτα διέταξε την προφυλάκιση των ανώτατων αξιωματικών της χωροφυλακής, διαλύοντας κάθε αμφιβολία στην κοινή γνώμη για την εμπλοκή κράτους και παρακρατικών στη δολοφονία Λαμπράκη. Το Νοέμβριο διεξήχθησαν εθνικές εκλογές τις οποίες κέρδισε η Ένωση Κέντρου. Την ίδια χρονιά ιδρύθηκε η «Νεολαία Λαμπράκη», της οποίας πρώτος πρόεδρος εκλέχτηκε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Η δίκη των φυσικών και ηθικών αυτουργών έγινε το 1966 σε πολύ διαφορετικό πολιτικό κλίμα. Η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου είχε πέσει με τα Ιουλιανά και η πλειοψηφία της βουλής (ΕΡΕ και βουλευτές της Ένωσης Κέντρου που την είχαν εγκαταλείψει) στήριζε κυβέρνηση υπό το Στέφανο Στεφανόπουλο. Παρά την εισαγγελική πρόταση (εισαγγελέας έδρας ο Παύλος Δελαπόρτας), οι ένορκοι έκριναν ομόφωνα αθώους τους περισσότερους από τους σημαντικούς κατηγορούμενους, βρίσκοντας ένοχους μόνο τους δύο φυσικούς αυτουργούς και τον Φον Γιοσμά. Στην αγόρευσή του ο εισαγγελέας είχε ζητήσει την ενοχή των ανώτατων αξιωματικών, λέγοντας: «Σήμερα, εδώ, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται -προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς- ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ’ αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας;»

Οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής εκτοπίστηκαν μετά το πραξικόπημα του 1967 στα Γιούρα ενώ και ο ανακριτής Σαρτζετάκης συνελήφθη και φυλακίστηκε για μήνες. Το 1985 όμως εκλέχτηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΟΜΕΝΟΥΣ 2 ΜΗΝΕΣ ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ,ΤΩ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ...

Με διαδικασία - εξπρές και «καταιγίδα» προσφυγών εναντίον της Ελλάδας για μη αναγνώριση ως πανεπιστημιακών των πτυχίων των κέντρων ελευθέρων σπουδών που συνεργάζονται με ευρωπαϊκά πανεπιστήμια κινείται η Κομισιόν,
ενώ εισηγείται και επιβολή υψηλών προστίμων.
Στις 4 Δεκεμβρίου 2008 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μας καταδίκασε για μη αναγνώριση πτυχίων οπτικού που χορήγησε το Περιφερειακό Ινστιτούτο Σπουδών Οπτικής και Οπτομετρικής του Vinci (Ιταλία). Με βάση αυτήν την απόφαση, ενεργοποιήθηκε χθες το δεύτερο και τελευταίο στάδιο της προδικαστικής διαδικασίας, με επίκληση του άρθρου 288 της συνθήκης, δηλαδή μη συμμόρφωση σε προηγούμενη απόφαση του Δικαστηρίου. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εάν εντός δύο μηνών η Ελλάδα δεν αναγνωρίσει τα πτυχία οπτικού, τότε η Επιτροπή θα προσφύγει για δεύτερη φορά στο Δικαστήριο ζητώντας παράλληλα και την επιβολή κοινοτικού προστίμου.

ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ,Ο ΑΡΟΥΛΗΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΟΜΕΝΟΥΣ 2 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΝΩ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ Ή ΕΝ ΜΕΣΩ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ Ή ΤΩΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΩΝ ΤΟΥΣ ΔΙΑΚΟΠΩΝ...
ΑΘΑΝΑΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...

ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ,ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΩΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΥΛΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ!!!

Το «κυνήγι της ύλης» σκοτώνει το σχολείο. Μεγάλη έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, , επιβεβαιώνει τις εισηγήσεις που δέχεται ο υπουργός Παιδείας και δικαιώνει το βασικό προσανατολισμό του Συμβουλίου Μπαμπινιώτη για μείωση της ύλης.
Για την ανεπάρκεια του σχολικού χρόνου διαμαρτυρήθηκαν όλοι οι ερωτηθέντες, μαθητές,εκπαιδευτικοί, διευθυντές σχολείων, σχολικοί σύμβουλοι, προϊστάμενοι διευθύνσεων.

Ο χρόνος που αφιερώνεται στη διδασκαλία κάθε μαθήματος δεν επαρκεί για να κατανοήσουν την ύλη οι μαθητές του Λυκείου. Το 57% των ερωτηθέντων απάντησε αρνητικά στη σχετική ερώτηση. Εντελώς διαφορετική είναι η εικόνα όταν απαντούν στην ίδια ερώτηση οι μαθητές των Γυμνασίων.
Το 70% δήλωσε ότι δεν έχει πρόβλημα με την κατανόηση της ύλης.

Για τα σχολικά βιβλία οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν πολλά καλά λόγια. Αν και το 59% θεωρεί ότι τα βιβλία «περιέχουν έγκυρη επιστημονική γνώση», μόνο 4 στους 10 πιστεύουν ότι «ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα των μαθητών και προωθούν την κριτική σκέψη».
Οι 6 στους 10 δεν τα θεωρούν «ευχάριστα από αισθητική άποψη», ενώ οι 7 στους 10 πιστεύουν ότι οι διδακτικές προσεγγίσεις που προτείνουν τα βιβλία «δεν ανταποκρίνονται στις συνθήκες εργασίας της τάξης», είναι εκτός σχολικής πραγματικότητας.

«Απαξιώνονται τα βιβλία και τα παιδιά από την Α’ Δημοτικού. Θέλουν λυσάρι σε κάθε μάθημα (…).
Τα βιβλία είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να μη διευκολύνουν την αυτόνομη λειτουργία του μαθητή», είναι η άποψη γονέα που συμμετείχε με συνέντευξή του στην έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Η διδακτική πράξη, συμπέραναν οι ερευνητές, φαίνεται να παραμένει κυρίως στο Λύκειο αρκετά «θεωρητική, παραδοσιακή και προσκολλημένη σε μεθόδους που εν μέρει ανταποκρίνονται στις επίσημες προδιαγραφές». Αυτό συσχετίζεται με παράλληλο συμπέρασμα της έρευνας ότι ο νέος διδακτικός προσανατολισμός που προτείνουν τα σημερινά αναλυτικά προγράμματα σπουδών «δεν φαίνεται να διαμορφώνει ένα νέο εκπαιδευτικό κλίμα στα σχολεία, καθώς οι εκπαιδευτικοί της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι επιφυλακτικοί ως προς την επιβαλλόμενη καινοτομία».

«Κάποιοι καθηγητές ασχολούνται με συγκεκριμένα παιδιά, αυτά που έχουν υψηλή βαθμολογία, τα άλλα τα παραμελούν», είναι το παράπονο μαθητή που έδωσε συνέντευξη στους ερευνητές του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Εξι στους δέκα καθηγητές του Γυμνασίου και του Λυκείου δηλώνουν ότι «στο ελληνικό σχολείο δεν καλλιεργείται η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης των μαθητών».

Συντριπτικά είναι τα ποσοστά των θετικών απαντήσεων στο ερώτημα εάν η επιτυχία των μαθητών στις εισαγωγικές εξετάσεις οφείλεται κυρίως στη φροντιστηριακή τους προετοιμασία. Θετικά απάντησαν το 71% των δασκάλων, το 56% των καθηγητών Γυμνασίου, το 74% των γονέων.
Σε πείσμα όλων αυτών, οι «θιγόμενοι» από την απαξίωση της δικής τους συμβολής στην επιτυχία των μαθητών τους, οι καθηγητές των Λυκείων, απάντησαν αρνητικά στο παραπάνω ερώτημα σε ποσοστό 63%.
Απογοητευτικά είναι τα αποτελέσματα της έρευνας για τη χρήση των νέων τεχνολογιών στα σχολεία. Το 64% των εκπαιδευτικών απάντησε ότι δεν χρησιμοποιεί εκπαιδευτικό λογισμικό, το 60% δεν χρησιμοποιεί ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, αλλά το 57% χρησιμοποιεί εκπαιδευτική πύλη.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το Τμήμα Ποιότητας της Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου,
ξεκίνησε το 2005 και ολοκληρώθηκε το 2008.

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ....ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ...